Op weg naar Amsterdam voor sollicitatiegesprek

Ja een grote stap naar de grote stad, maar het is ook wel tijd voor een nieuw hoofdstuk. Ik heb de afgelopen weken op heel wat vacatures uit Amsterdam gereageerd. En nu hebben bepaalde mij opgeroepen voor een sollicitatiegesprek. Ik ben heel benieuwd, maar ook heel zenuwachtig. Ik weet niet zo goed wat te verwachten. Ik heb wel de typische sollicitatie-vragen opgezocht via het net en alvast geoefend met antwoorden. Hopen dat het goed gaat dus!

De gesprekken

Ik ben vandaag weer geweest naar een interview in Amsterdam. Ik heb van tevoren rondgeneusd op de website van het bedrijf als een vorm van voorbereiding. Zo weet ik tenminste wat het bedrijf doet en weet ik ook meer over de werkzaamheden die ik zal moeten uitvoeren. Amsterdam is ietwat intimiderend voor een meisje uit een kleine woonwijk als ik. De gebouwen zijn zo imposant. De mensen zijn er strakker en iedereen lijkt heel veel haast te hebben. Door het rustige leven in Holtien ben ik eraan gaan wennen om dingen op mijn gemak te doen. Hier is het juist andersom. De gesprekken zelfs zijn interessant en de vragen eerder terugkerend. Dat is natuurlijk niet verassend, want bijna alle bazen willen hetzelfde weten van een potentiële toekomstige werknemer. Zoals hoeveel je zou willen verdienen. Zeer intimiderend. Want wat is nou het juiste of beste antwoord op zo’n vraag? Je wilt niet een te hoog bedrag aangeven want dan kiezen zij eerder voor een ander kandidaat. Één die minder verwacht. Je wilt ook niet te laag…want tja wat al ze je dan dat bedrag daadwerkelijk geven? Het blijft maar moeilijk.

Vervolggesprekken?

Aan het einde van de gesprekken hoop je natuurlijk dat je een goede indruk hebt gemaakt. Ik probeer van mijn kant uit altijd vriendelijk te blijven. Ongeacht hoe het gesprek is verlopen. Bij de een heb ik meer hoop dan de andere. De meesten eindigen op dezelfde manier: wij hebben meerdere kandidaten en moeten eerst een selectie maken. Wij zullen dan contact met jou opnemen, indien je in de selectie bent gevallen’. Het is dus afwachten. Op een mailtje of een telefoontje. Als ik maar een antwoord krijgt. Er zijn gesprekken ook geweest waarbij ik hoop dat ik niet word teruggebeld. Want uit het gesprek is dan naar voren gekomen dat ik die baan toch niet zo aantrekkelijk vind als de vacature. Toch heb ik nog niet rechtstreeks nee gezegd. Liever iets, dan niets.